DYSKUSYJNE FORUM PSZCZELARSKIE POD PATRONATEM PASIEKI MICHAŁÓW

mucha

Kopulację możemy zaobserwować u wszystkich organizmów wielokomórkowych. Dojrzałe płciowo osobniki współżyją ze sobą w celu zwiększenia puli genów występujących w przyrodzie. Jak wiemy organizmy ewoluowały przez miliony lat, aby stać się superorganizmami zdolnymi przetrwać trudy bytowania na danym obszarze. Niewątpliwe jest, iż tylko najsilniejsze osobniki dostąpią zaszczytu kopulacji, a tym samym przekażą swoje geny do obiegu w przyrodzie i przyczynią się do przetrwania gatunku. U większości znanych nam gatunków zwierząt występuje więcej samic niż samców. Związane jest to z ilością gamet, czyli komórek które łącząc się powodują powstanie zarodka, z którego w niedługiej przyszłości rozwinie się osobnik dojrzały zdolny do przetrwania w środowisku. Samice wytwarzają najczęściej jedną komórkę jajową, natomiast samce miliony plemników, którymi są w stanie zapłodnić wiele samic. W tym momencie nasuwa się pytanie : Dlaczego pszczoły "produkują" raptem kilka samic rocznie, a trutni bardzo dużo? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta i łatwa. Należy zacząć od samej biologii rodziny pszczelej. Aby każdy superorganizm, jakim niewątpliwie jest rodzina pszczół, mógł prawidłowo funkcjonować musi być spełniony podstawowy warunek. W pniu pszczelim nie może brakować osobników zdolnych do intensywnej pracy na rzecz społeczności. Robotnice, które wykonują wszystkie prace ulowe (oprócz rozpłodowych) powinny liczyć minimum 20 tyś. osobników. Taka liczba zagwarantuje dobry rozwój rodziny i pozwoli zgromadzić wystarczające ilości miodu i pyłku niezbędnych do przetrwania trudów zimy. Pszczoły na drodze ewolucji doszły do tego, iż zbyt duża ilość rodzin potomnych skutkowała by zbytnim osłabieniem stanu rodziny(poniżej 10-20 tyś.), niemożnością nagromadzenia zapasów, a tym samym do znacznych spadków zimowych.
Jak to się dzieje, że z danego jaja rozwinie się królowo, a nie robotnica. Matka składa jaja do miseczki matecznikowej, czyli dużej komórki zdolnej pomieścić we wnętrzu dużą i dorodną królową. Jajkiem robotnice opiekują się od samego początku karmiąc je tylko i wyłącznie mleczkiem pszczelim. Gdy larwa osiągnie odpowiednie rozmiary pszczoły zamykają komórkę wieczkiem. Komórka z której ma się rozwinąć królowa praktycznie zawsze zbudowana jest ze świeżego, czystego wosku. Po 16 dniach z komórki wygryza się królowa. Młoda matka nie jest w stanie od razu wyruszyć na lot godowy. Przez okres liczący około 7 dni samica przygotowuje się do wylotu. Robotnice karmią ją i czyszczą. Matka w momencie gdy jest gotowa informuje o tym pszczoły, które razem z nią wylatują na lot godowy. Dlaczego tak się dzieje? Odpowiedź nie jest jednoznaczna. Przypuszcza się, że młoda matka, która nigdy w życiu nie wylatywała poza gniazdo nie zna otoczenia i nie byłaby w stanie dotrzeć na trutowisko, czyli miejsce masowego zbierania się trutni. Oprócz problemu z nawigacją i obeznaniem terenu na młodą matkę czyha wiele zagrożeń związanych chociażby z głodnymi ptakami, których posiłkiem nierzadko bywają właśnie pszczoły. Większa ochrona związana z dużą ilością pszczół towarzyszących gwarantuje przetrwanie rodziny. Prawdopodobieństwo schwytania królowej przez ptaka w momencie samotnego lotu jest o 50 % wyższe, aniżeli podczas zbiorowego lotu. Kopulacja następuje w powietrzu w odróżnieniu od os czy trzmieli. Matka współżyje z wieloma trutniami. Ich liczba waha się od kilku do kilkunastu. Truteń który zapłodni matkę umiera i opada na ziemię. Na odwłoku matki zostawia znamię godowe, które oprócz trofeum za zapłodnienie wabi także inne trutnie w kierunku tej właśnie samicy. Wielość trutni gwarantuje ogromną różnorodność w rodzinie pszczelej. Dzięki temu osobniki w gnieździe charakteryzują się innymi cechami wcześniejszy/ późniejszy lot, długość okresu lotnego, długość języczka ..., GWARANTUJĄ PRZETRWANIE GATUNKU.